Konstytucja 3 maja to uchwalona w 1791 roku ustawa regulująca polski ustrój prawny i polityczny. Przyjmuje się, że Konstytucja 3 maja była pierwszą w Europie i drugą na świecie nowoczesną i spisaną ustawą zasadniczą. Konstytucja ta miała wyprzeć istniejącą anarchię, popieraną przez część krajowych magnatów. Konstytucja 3 maja wprowadziła polityczne zrównanie mieszczan i szlachty oraz łagodziła nadużycia pańszczyzny obejmując chłopów ochroną państwa. Konstytucja zniosła zgubną instytucję liberum veto, która przed przyjęciem ustawy zasadniczej pozostawiała sejm na łasce każdego posła. Przyjęcie Konstytucji 3 maja sprowokowało wrogość naszych ówczesnych sąsiadów. Podczas wojny w obronie konstytucji, Polska zdradzona przez swojego pruskiego sprzymierzeńca Fryderyka Wilhelma II została pokonana przez Imperium Rosyjskie Katarzyny Wielkiej. Pomimo tej klęski Konstytucja 3 maja wpłynęła na późniejsze ruchy demokratyczne na świecie. Po utracie przez Polskę niepodległości w 1795 r., przez 123 lata rozbiorów, przypominała o walce o niepodległość. Zdaniem dwóch jej współautorów, Ignacego Potockiego i Hugo Kołłątaja była "ostatnią wolą i testamentem gasnącej Ojczyzny".